ماهنامه موعود84

شعبده بازان صحنه علم و فرهنگ

... بی مقدمه و حاشیه روی عرض می کنم. خودنمایی و عرض اندام در میدان هیچ یک از شاخه ها و شعب علوم و فنون به سادگی و سهولت حوزه های علوم انسانی و دینی نیست. شاید از این سخن متعجب شده و یا در میزان درک و فهم نگارنده تردید کرده باشید. اگر قبول ندارید در همین لحظه امتحان کنید! از اولین نفری که با او مواجه می شوید شروع کنید. فرقی نمی کند که بقال سر کوچه باشد یا خانم بزرگ که همه برای او احترام قائلند. راننده اتوبوس واحد، پاسبان سر چهارراه و یا معلم فیزیک و علم الاجتماع. هیچ کدامشان نه تنها سؤال های شما را در مباحث مختلف فرهنگی و مذهبی و اجتماعی بی پاسخ نمی گذارند، بلکه در طرفهالعینی نظریه پردازی هم می کنند. نقد می زنند. راه می نمایند و اگر روزنامه و هفته نامه بی در و پیکری هم بیابند که از قضا هزاران نمونه اش را می توان سراغ گرفت، مقاله هم می نویسند. بر و بچه های جوان و نو خط که جای خود دارد، پیرمردها هم صدقه سر «پرشین بلاک» برای خود وبلاگ راه می اندازند و افاضه فیض می فرمایند. این همه نشانه و دلیل جایی برای تردید در برابر عرض بنده می گذارد؟ کار ساده تر از آن است که تصور می فرمایید! راستی چند نفر از همین آقایان و خانم ها در وقت خراب شدن رادیو یک موجشان حاضرند دست به کار شوند یا برای کشف محلّ گرفتگی لوله